De productiesystemen in de landbouw zijn sterk gefragmenteerd en leiden mondiaal tot een verdringingseffect van productieareaal. Het is zaak te voorkomen dat professionele agrarische activiteit decennium na decennium naar de randen van de bewoonde wereld wordt verdrongen. Regionale productie van voedsel en grondstoffen gericht op de vraag en behoeften in het omliggende stedelijk afzetgebied vormt het duurzame alternatief.

Metropolitane landbouw strekt aanzienlijk verder dan stadslandbouw. Dit sociaalcorrecte zusje is eigenlijk stadstuinbouw. Deze bindende eco-trend  mag in relatie tot het aantal monden worden gezien als goedbedoelde mickey mouse-productie. Awareness als een pleister op de morele wond die het vraagstuk van voedselzekerheid bij sommigen veroorzaakt. Zo groeit een community die ook ontvankelijk mag zijn voor het gedachtengoed achter metropolitane landbouw.

Door de agroproductie in een straal van 300 kilometer af te stemmen op de behoeften van de stadsmetropool worden nieuwe functies, professionele diensten en werkgelegenheid regionaal aangejaagd. Met een beetje gezond verstand kunnen stad en platteland dan in een meer vreedzame co-existentie gaan verkeren.

Het hoogst haalbare doel van metropolitane landbouw is voedselzekerheid en de productie van biobased grondstoffen door effectief om te gaan met de beschikbare ruimte. Zo kan bestaande natuur behouden blijven, de biodiversiteit aansterken en de bodemvruchtbaarheid op productiepeil blijven.